Haar verhaal, Zijn verhaal
Artikelindex
Haar verhaal:
"Hij was in een vreemde bui gisteravond. Ik dacht eerst dat hij me kwalijk nam dat ik het eten nog niet klaar had, maar daar zei hij niks van. De conversatie verliep stroef en ik dacht dat een bioscoopje hem goed zou doen. Dan waren we er eens uit en toch intiem. Hij zag het eigenlijk niet zo zitten, maar ik vond het nodig er even uit te zijn. Uiteindelijk trok hij z'n jas aan en zei: 'nou laten we dan maar gaan'.
Onderweg was hij nog steeds heel erg timide, hij staarde maar wat uit het raam van de tram. Tijdens de film was het ook maar raar. Terwijl de hele zaal zich suf lachte, zat hij als een zoutpilaar stil te zijn. Ik dacht toen dat het aan mij lag, dus later in een cafeetje vroeg ik het op de man af. Hij knikte maar wat van nee. Nee, dat café kon hem ook niet opfleuren. Ik vroeg hem of er dan iets anders was, maar ook dat ontkende hij. Ik voelde me zo onzeker. In de taxi naar huis zei ik hem dat ik van hem hield en toen sloeg hij z'n arm om me heen. Maar ik weet verdomme niet wat hij daarmee bedoelt, want hij zegt er niks bij en straalt niks uit. Dus daar werd ik alleen maar onzekerder van.
Eenmaal thuis denk ik, laat ik het dan gezellig maken, wie weet komt 'ie dan los. Kaarsjes aan, nog een flesje wijn opengetrokken. Gaat 'ie zitten zappen! Dus ik vraag opnieuw of er misschien iets aan de hand is. Zegt 'ie: 'had je dat niet al gevraagd vanavond, er is niks hoor, alles okee'. Ik voelde me zo ellendig, hij leek zich nergens voor te interesseren.
Nou, ik heb toen een verleidelijk hemdje aangetrokken en ik ging voor de televisie staan. Ik zei hem zo zwoel als maar kan dat ik vast naar bed ging. Hij boog zich opzij om het beeld te kunnen zien en zei: 'goed, ik kom zo'. Hij zag me niet eens.
Na twintig minuten kwam hij ook in bed en toen hebben we de liefde bedreven. Maar zelfs daarbij leek hij afwezig. Hij viel als een blok in slaap, maar ik lag nog uren te woelen. Ik maak me echt zorgen, hij heeft helemaal geen belangstelling meer voor me. Zou hij een ander hebben?"
"Hij was in een vreemde bui gisteravond. Ik dacht eerst dat hij me kwalijk nam dat ik het eten nog niet klaar had, maar daar zei hij niks van. De conversatie verliep stroef en ik dacht dat een bioscoopje hem goed zou doen. Dan waren we er eens uit en toch intiem. Hij zag het eigenlijk niet zo zitten, maar ik vond het nodig er even uit te zijn. Uiteindelijk trok hij z'n jas aan en zei: 'nou laten we dan maar gaan'.
Onderweg was hij nog steeds heel erg timide, hij staarde maar wat uit het raam van de tram. Tijdens de film was het ook maar raar. Terwijl de hele zaal zich suf lachte, zat hij als een zoutpilaar stil te zijn. Ik dacht toen dat het aan mij lag, dus later in een cafeetje vroeg ik het op de man af. Hij knikte maar wat van nee. Nee, dat café kon hem ook niet opfleuren. Ik vroeg hem of er dan iets anders was, maar ook dat ontkende hij. Ik voelde me zo onzeker. In de taxi naar huis zei ik hem dat ik van hem hield en toen sloeg hij z'n arm om me heen. Maar ik weet verdomme niet wat hij daarmee bedoelt, want hij zegt er niks bij en straalt niks uit. Dus daar werd ik alleen maar onzekerder van.
Eenmaal thuis denk ik, laat ik het dan gezellig maken, wie weet komt 'ie dan los. Kaarsjes aan, nog een flesje wijn opengetrokken. Gaat 'ie zitten zappen! Dus ik vraag opnieuw of er misschien iets aan de hand is. Zegt 'ie: 'had je dat niet al gevraagd vanavond, er is niks hoor, alles okee'. Ik voelde me zo ellendig, hij leek zich nergens voor te interesseren.
Nou, ik heb toen een verleidelijk hemdje aangetrokken en ik ging voor de televisie staan. Ik zei hem zo zwoel als maar kan dat ik vast naar bed ging. Hij boog zich opzij om het beeld te kunnen zien en zei: 'goed, ik kom zo'. Hij zag me niet eens.
Na twintig minuten kwam hij ook in bed en toen hebben we de liefde bedreven. Maar zelfs daarbij leek hij afwezig. Hij viel als een blok in slaap, maar ik lag nog uren te woelen. Ik maak me echt zorgen, hij heeft helemaal geen belangstelling meer voor me. Zou hij een ander hebben?"
Zijn verhaal:
"Rampdag op kantoor. Moe. Toch nog van de grond gegaan."